Ποιος είναι και γιατί είναι στη φυλακή ο GN Saibaba (οι εισηγήσεις και βίντεο)

Στο βιβλιοπωλείο-καφέ Εκτός των Τειχών με δεκάδες συμμετέχοντες πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης 1 Νοέμβρη εκδήλωση για τους πολιτικούς κρατούμενους της Ινδίας. Οι εισηγήσεις παρουσίασαν το χρονικό των διώξεων του ανάπηρου καθηγητή GN Saibaba στα πλαίσια του αντιτρομοκρατικού νόμου UAPA. Προσπάθησαν να αναδείξουν το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται μια έντονη καταστολή των αριστερών και επαναστατικών φωνών στη χώρα της Ασίας. Η επιχείρηση “Πράσινο Κυνήγι” ενάντια στο ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκό) και οι κατηγορίες σε βάρος διανοούμενων “ναξαλιτών των πόλεων” συνθέτουν ένα σκηνικό βίας και τρομοκρατίας από το φασιστικό βραχμανιστικό καθεστώς.

Οι τοποθετήσεις από το κοινό άνοιξαν ακόμα περισσότερο τη βεντάλια της συζήτησης πάνω στο ναξαλίτικο κίνημα, τους μαγικούς αγώνες στην Ινδία και τις μεγάλες αντιθέσεις της ινδικής κοινωνίας.

Εκδηλώσεις όπως αυτή αποτελούν σημαντική ένδειξη διεθνιστικής αλληλεγγύης. Η σημαντικότερη, όμως, κίνηση πίεσης που μπορεί να ασκηθεί προς το ινδικό κράτος είναι οι μαζικές συγκεντρώσεις έξω από πρεσβείες. Στη βάση αυτή απευθύνουμε κάλεσμα σε άλλες δυνάμεις, για να εκφραστεί η καταγγελία των αντιδημοκρατικών διώξεων.

 

Ακολουθούν οι εισηγήσεις:

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε μια εκδήλωση – συζήτηση αλληλεγγύης στον Ινδό κοινωνικό αγωνιστή και καθηγητή του πανεπιστημίου του Δελχί, GN Saibaba, καθώς και στους υπόλοιπους 4 αγωνιστές, οι οποίοι σαπίζουν στις φυλακές του ινδικού κράτους σε άθλιες συνθήκες και με ανυπόστατες κατηγορίες.

Τη στιγμή που γίνεται αυτή η συζήτηση, η κυβέρνηση Μόντι προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους κρατήσει φυλακισμένους, επιχειρώντας να τους κάνει παράδειγμα προς αποφυγή για τον σκληρά καταπιεσμένο λαό της Ινδίας. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι χαρακτηριστικές.

Την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου το τμήμα της Nagpur του ανώτατου δικαστηρίου του Μουμπάι ανακοίνωσε την αθωωτική απόφαση του σχετικά με την δίωξη και την κάθειρξη του Saibaba καθώς και των συγκατηγορούμενων του στην ίδια υπόθεση. Να σημειώσουμε εδώ ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση δικάστηκαν και καταδικάστηκαν από το αστικό κράτος της Ινδίας 6 αγωνιστές συμπεριλαμβανομένου και του Saibaba, εκ των οποίων ο ίδιος και άλλοι 4 καταδικάστηκαν σε ισόβια φυλάκιση και ένας σε 10 χρόνια. Βρίσκονται στις φυλακές σε σκληρές συνθήκες, ορισμένοι από το 2013 και ο Saibaba από το 2015. Ένας από τους 6, ο 33χρονος Pandu Narote, πέθανε τον περασμένο Αύγουστο αφού ασθένησε από την γρίπη των χοίρων και δεν έτυχε ικανοποιητικής ιατρικής περίθαλψης.

Σύμφωνα με τα πρώτα ρεπορτάζ των ινδικών ΜΜΕ, το δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία των κατηγορών αλλά θεώρησε νομικά παράτυπο και άκυρο το διάταγμα δίωξης το οποίο είχε εκδοθεί με βάση τον Νόμο Πρόληψης Παράνομων Δραστηριοτήτων (UAPA) καθώς και τις ενέργειες των εισαγγελικών αρχών. Με τη σύντροφό του να δηλώνει ευθαρσώς, όπως κάνει σε κάθε τόνο και με κάθε μέσο όλα αυτά τα χρόνια, ότι η υγεία του κατά 90% ανάπηρου καθηγητή είναι πολύ επιβαρυμένη και χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας.

Το Σάββατο 15 Οκτωβρίου το Ανώτατο Δικαστήριο του Μουμπάι, αποφάσισε να αναστείλει την εφαρμογή της αθωωτικής απόφασης του δικαστικού τμήματος του στην Nagpur για τον καθηγητή GN Saibaba και να εμποδίσει την αποφυλάκιση του ίδιου και των συγκατηγορούμενων του. Η απόφαση ήρθε μετά την ένσταση που υπέβαλλε η κυβέρνηση του κρατιδίου της Μαχαράστρα και τις πιέσεις που άσκησε η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (NIA). H NIA είναι η ομοσπονδιακή αστυνομική υπηρεσία που έχει μπει στο κυνηγητό κοινωνικών αγωνιστών και στελεχών του αριστερού κινήματος κατηγορώντας τους για σχέσεις με το παράνομο ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκό) και τους Ναξαλίτες αντάρτες, υπεύθυνη για όλες τις σκευωρίες και τις διώξεις που έχουν οργανωθεί τα τελευταία χρόνια. Το Δικαστήριο διέταξε την συνέχιση της κράτησης μέχρι την εκδίκαση της ένστασης στις 8 Δεκεμβρίου. Αρνήθηκε επίσης να ικανοποιήσει το αίτημα των δικηγόρων του GN Saibaba να μετατραπεί η ποινή του, μέχρι την οριστική εκδίκαση της ένστασης, σε κατ’ οίκο περιορισμό για λόγους υγείας.

Η είδηση ξεσήκωσε αγανάκτηση σε όλη την Ινδία. Διαβήματα, καταγγελίες και κινητοποιήσεις ήδη έχουν ξεκινήσει. Το κίνημα αλληλεγγύης ξεσηκώνεται για μια ακόμη φορά απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση του ανάπηρου καθηγητή και των υπολοίπων αγωνιστών που σαπίζουν στις φυλακές. Σε κινητοποίηση φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Δελχί η αστυνομία επιτέθηκε και προχώρησε σε συλλήψεις. Οι ινδικές κρατικές αρχές φοβούνται πως η αθώωση του GN Saibaba και των υπολοίπων αγωνιστών στην συγκεκριμένη υπόθεση, θα ενισχύσει το κίνημα υπεράσπισης των πολιτικών κρατούμενων και θα ανοίξει τον δρόμο για την ελευθερία και για άλλους αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι με ανάλογες κατηγορίες.

Αλλά πώς φτάσαμε ως εδώ; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιος είναι ο GN Saibaba και γιατί το ινδικό κράτος έχει επιδοθεί σε μια τόσο σκληρή και ανένδοτη πολιτική δίωξη – εξόντωσή του; Ποιες είναι οι πολιτικές στοχεύσεις μιας επιχείρησης σαν και αυτή, χτυπήματος αγωνιστών;

Ο Γκοκαρακόντα Νάγκα Σαϊμπάμπα είναι επίκουρος καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Δελχί. Η πολιομυελίτιδα τον χτύπησε σε παιδική ηλικία, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά φτωχών οικογενειών. Μπορεί να γλίτωσε τον θάνατο αλλά καθηλώθηκε από τότε σε αναπηρική καρέκλα, έχοντας μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω σε ποσοστό 90%. Παρ’ όλα αυτά είχε ισχυρή θέληση να ζήσει και να αντιμετωπίσει την αναπηρία του. Κατάφερε να σπουδάσει, να πάει στο Πανεπιστήμιο και να τελειώσει το διδακτορικό με στερήσεις.

Παράλληλα, από τα φοιτητικά του χρόνια μετατράπηκε σε έναν δραστήριο κοινωνικό αγωνιστή. Προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια, γνώρισε καλά την κοινωνική ανισότητα. Εναντιώθηκε σ’ αυτήν και στις πολιτικές που αναπαράγουν την ένδεια και τον αποκλεισμό για τα εκατοντάδες εκατομμύρια Ινδών στην ύπαιθρο και στις πόλεις. Συμμετείχε ενεργά σε κινήματα αντίστασης, έγραφε και έδινε διαλέξεις για τα κοινωνικά ζητήματα, συμμετείχε σε διεθνείς πρωτοβουλίες και η φωνή του άρχισε να ακούγεται σε όλη την Ινδία και πέρα από αυτήν.

Τα τελευταία χρόνια ο καθηγητής Σαϊμπάμπα, εξαιτίας της πλούσιας δημόσιας δράσης του και κυρίως της κριτικής που ασκούσε στις πολιτικές καταστολής του ινδικού κράτους, μπήκε στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Ιδιαίτερα ενόχλησαν οι καταγγελίες του για τις μαζικές δολοφονίες φτωχών αγροτών και αυτόχθονων πληθυσμών στα δάση της κεντρικής Ινδίας στο πλαίσιο της επιχείρησης «Πράσινο Κυνήγι» με πρόσχημα την αντιμετώπιση των ανταρτών του ναξαλίτικου κινήματος. Ενόχλησε η κριτική που ασκούσε στη γενοκτόνο δράση των εξορυκτικών και βιομηχανικών πολυεθνικών σε περιοχές που είναι ζωτικές για την επιβίωση των φυλών. Κατηγορήθηκε με βάση ορισμένα άρθρα του Αντιτρομοκρατικού Νόμου πως συνδέεται ενεργά με το παράνομο Κ.Κ. Ινδίας (μαοϊκό).

Σε συνέντευξή του, το Φλεβάρη του 2010, σε ερώτηση σχετικά με τις κατηγορίες που του αποδίδονταν από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και την αστυνομία ότι είναι σημαντικός συνεργάτης των Μαοϊκών, απαντά:

«Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση προσπάθησε να με συσχετίσει με παράνομες οργανώσεις γιατί συμμετείχα στην εκστρατεία κατά της κήρυξης του ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκού) σαν παράνομο. Στην πραγματικότητα οι συγκεκριμένες κατηγορίες είναι όλες για γέλια. Πως θα μπορούσα να συμμετέχω σε μια τακτική αντεπίθεση ή να παρέχω καταφύγιο σε μέλη του Κεντρικής Επιτροπής; Λένε ότι διευρύνω της βάση αυτού που αποκαλούν «οργάνωση», και ότι οι απόψεις μου λαμβάνονται υπόψη από την ΚΕ των Μαοϊκών. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να με κατηγορήσουν για οτιδήποτε συμβαίνει στην Ινδία.

Με κατηγορούν για τις απόψεις μου και την πολιτική μου στάση. Είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού να φιμώσουν τις φωνές της δημοκρατίας και της αντιπολίτευσης ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης. Φοβούνται την αυξανόμενη κριτική στην στρατιωτική τους εκστρατεία ενάντια στους φτωχότερους των φτωχών, που τους στερεί τη γη και την επιβίωση τους.

Σήμερα θέλουν να κλείσουν το δικό μου αλλά και άλλα στόματα, αύριο θα είναι όλες οι δημοκρατικές φωνές. Πρώτα κήρυξαν παράνομες οργανώσεις αντίστασης, κάτι που είναι από μόνο λάθος. Τώρα προσπαθούν να κάψουν τα περίχωρα. Η κοινωνία των πολιτών όμως εκδηλώθηκε ανοιχτά και καταδίκασε την κυβέρνηση για την συκοφάντηση.»

3 περίπου χρόνια μετά, στις 12 Σεπτέμβρη του 2013, πενήντα άτομα στο σύνολο, όλοι μέλη των κρατικών υπηρεσιών, εισέβαλαν στο κατάλυμα όπου έμενε ο Saibaba με την οικογένειά του, στο campus του Πανεπιστημίου. Επί ώρες η οικογένειά του ήταν κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο, ενώ ο ίδιος ανακρινόταν σε ένα άλλο. Προφανώς κατασχέθηκαν κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές, προσωπικά αντικείμενα και άλλα. Έτσι σε χώρο πανεπιστημίου, η αστυνομία με ένταλμα έρευνας για «κλεμμένα αντικείμενα», είχε το ελεύθερο να τρομοκρατήσει όσο και όπως θέλει την ίδιο και την οικογένειά του.

Στις 9 Μάη του 2014, η αστυνομία της Μαχαράστρα, προχωρά στην απαγωγή του από τη βόρεια πανεπιστημιούπολη του Δελχί και έκτοτε ξεκινάει η παράνομη φυλάκισή του με τις ίδιες κατηγορίες που αναφέραμε και πιο πάνω. Ακόμα και για το γεγονός της πολύ σοβαρής κατάστασης της υγείας του, η οικογένειά του και ο ίδιος καλούνται επανειλημμένα να αποδείξουν στο δικαστήριο και στους διευθυντές των φυλακών ότι δεν είναι ελέφαντας. Ότι πολύ απλά απειλείται η ίδια του η ζωή από την κράτησή του. Αναφέρεται επίσης ότι πολλές φορές του στερείται και το δικαίωμα στη χρήση του αναπηρικού καροτσιού για τη μετακίνησή του. Προφανώς και κάθε αίτημα για αποφυλάκιση μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του πέφτει στο κενό, αφού το ίδιο το δικαστήριο τον εμφανίζει ως δημαγωγό και κακοποιό, επικίνδυνο για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.

Μετά από 14 μήνες, βγαίνει για 3 μήνες με εντολή γιατρών γιατί η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί αισθητά. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι δε μπορούσε να σηκώσει το αριστερό του χέρι επί 7 μήνες μέχρι να αφεθεί προσωρινά ελεύθερος με περιορισμούς αυτούς τους 3 μήνες.

Στις 4 Απρίλη του 2016, το κίνημα αλληλεγγύης προς το πρόσωπό του και ο ίδιος πετυχαίνουν μια σημαντική νίκη. Ο Saibaba αφήνεται ελεύθερος με εγγύηση μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης.

Στις 7 Μάρτη του 2017, έρχεται η καταδίκη του ίδιου και των υπόλοιπων 5 όπως αναφέραμε και είναι με βάση αυτή την απόφαση που ακόμα και τώρα είναι φυλακισμένοι οι αγωνιστές.

Σε γράμμα προς τη γυναίκα του αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Αυτή η υπόθεση, αυτή η απόφαση του δικαστηρίου και ο εγκλεισμός μου σε αυτή τη φυλακή δεν αποτελούν ντροπή για εμάς. Αυτές οι ενέργειες του κράτους, στην πραγματικότητα, αποτελούν ντροπή για τη δημοκρατία. Ονειρευτήκαμε μια καλύτερη κοινωνία, ελπίσαμε για το τέλος των ανισοτήτων, για την ελευθερία και τα ανθρώπινα, τα πολιτικά και τα δημοκρατικά δικαιώματα των καταπιεζόμενων λαών, των Νταλίτ, των Αντίβασι, των γυναικών, των αναπήρων, των μειονοτήτων. Θα πρέπει να συνεχίσουμε να προάγουμε αυτές τις αξίες και να εργαζόμαστε για τη βελτίωση των περιθωριοποιημένων τμημάτων του λαού για να φέρουμε πραγματική δημοκρατία στην κοινωνία μας.»

Οι συνθήκες στις οποίες κρατείται ο Saibaba, όπως και όλοι υπόλοιποι κρατούμενοι στις ινδικές φυλακές είναι τραγική. Βρίσκεται από την αρχή της φυλάκισής του σε φυλακή υψίστης ασφαλείας και σε κελί απομόνωσης. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της μεταγωγής του αναγκάστηκε να είναι στο καροτσάκι του επί 72 ώρες, χωρίς φαγητό, πριν πεταχτεί στο κελί της απομόνωσης, ανήμπορος όχι μόνο να αντιδράσει λόγω της αναπηρίας του, αλλά και να κάνει τα βασικά.

Μπορεί οι βασανιστές του να μην τον έδειραν, όπως συνηθίζουν να κάνουν απέναντι στους λαϊκούς αγωνιστές, αλλά επιδόθηκαν σε άλλου είδους βασανιστήρια για τα οποία κατά καιρούς έχει αναγκαστεί να κάνει μέχρι και απεργία πείνας. Δημιουργούσαν συνθήκες με βάση τις οποίες δεν μπορούσε να πηγαίνει ούτε στην τουαλέτα, όντας ανάπηρος αφηνόταν εντελώς στην τύχη του από τη διοίκηση των φυλακών, δεν μπορούσε να δει τους οικείους του, πολλές φορές ούτε και τους δικηγόρους του, δεν του επιτρεπόταν το διάβασμα βιβλίων και η σύνταξη και αποστολή αλληλογραφίας και πολλά άλλα.

Την περίοδο της έξαρσης του COVID-19 και καθώς ο ίδιος νόσησε η κατάσταση της υγείας του βρέθηκε σε κρίσιμο σημείο, χωρίς προφανώς οι κρατικοί μηχανισμοί να θορυβηθούν ή να αλλάξουν τη στάση τους απέναντί του. Ταυτόχρονα κατήγγειλε τις συνθήκες κράτησης όλων των κρατουμένων που στοιβάζονται σαν τα ζώα ο ένας πάνω στον άλλον. Ενδεικτικό παράδειγμα η χωρητικότητα των φυλακών σε μια περιοχή της Ινδίας είναι 6.070, ενώ υπάρχουν πάνω από 16.000 φυλακισμένοι εκεί.

Στην πραγματικότητα, έχει καταδικαστεί σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών αλλά και του ινδικού Συντάγματος. Η φυλακή για έναν σχεδόν καθολικά ανάπηρο άνθρωπο σημαίνει καθημερινό βασανιστήριο.

Πέρα από τις στημένες και ανυπόστατες κατηγορίες, τη σκευωρία που έχουν δημιουργήσει απέναντι στο πρόσωπό του, οι πραγματικές αιτίες των διώξεων που αντιμετωπίζει είναι ξεκάθαρες και έχουν να κάνουν με την πολύχρονη πολιτική του δράση.

Ο ίδιος αναφέρει:

«Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 συμπαραστάθηκα στους εκτοπισμένους φτωχούς Ινδούς από τις περιοχές τους, εναντιώθηκα στις μεθόδους της αστυνομίας για τις δολοφονίες αθώων πολιτών και ναξαλιτών. Έχασα 10 φίλους ακτιβιστές τα τελευταία 10 χρόνια. Το σφάλμα τους ήταν πως κριτίκαραν τις δολοφονίες ναξαλιτών και ζήτησαν τα πτώματα τους για ταφή. Αυτό δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Έτσι οι αρχές αποφάσισαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να με σταματήσουν ήταν να με ρίξουν στη φυλακή.»

Το 2009 απέκτησε ενεργό δράση στην καμπάνια ενάντια στην περιβόητη επιχείρηση «Πράσινο Κυνήγι», που είναι και η «αφορμή» για να τον κατηγορήσουν με τον UAPA ως μαοϊκό.

Ο ίδιος αναφέρει:

«Πήγα σε όλες σχεδόν τις περιοχές των αντιβάσι. Συγκέντρωσα πολλά στοιχεία που απόδειχναν ότι οι άρχουσες τάξεις ήθελαν να έχουν πρόσβαση πάση θυσία στους φυσικούς πόρους των περιοχών αυτών. Η Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι έγινε για να σκοτώσουν, ακρωτηριάσουν και εκτοπίσουν αυτούς τους ανθρώπους”. Η καμπάνια ενάντιά της άρχισε να ενοχλεί την κυβέρνηση ενώ πολλοί διεθνείς επενδυτές άρχισαν να αποσύρονται από τις περιοχές των αντιβάσι. Η αστυνομία βρήκε λέει ορισμένες ανακοινώσεις τύπου μαοϊκών ηγετών στο στικάκι μου. Ένα άλλο στοιχείο ήταν ότι είχα γράψει ένα γράμμα σε κάποιον μαοϊκό ηγετικό στέλεχος. Μέχρι σήμερα η αστυνομία δεν μου έχει δείξει αυτό το γράμμα.»

Στην υπόθεσή του αποδεικνύεται από δημοσιεύματα ότι πέραν από την άρχουσα τάξη της Ινδίας και οι ιμπεριαλιστές κάθε λογής είναι «ενοχλημένοι» από τη δράση του. Ταυτόχρονα κάνουν πλάτες στις εγκληματικές πρακτικές του ινδικού κράτους. Το 2018, η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, αναφέρει πως η Ινδία είναι κράτος που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η κυβέρνησή της έχει δεσμευτεί στα πλαίσια του ΟΗΕ για μέτρα βελτίωσης αυτών των ανθρωπιστικών πρακτικών και πολιτικών!

Ο GN Saibaba δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο μόνος πολιτικός κρατούμενος του ινδικού κράτους.

Το 2018 η άρχουσα τάξη επιδίδεται σε ένα νέο κυνήγι με μαζικές συλλήψεις αριστερών αγωνιστών, διανοούμενων, αγωνιστών για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Μεταξύ άλλον συλλαμβάνεται ο Βαραβάρα Ράο πρόεδρος της Ενωσης Επαναστατών Συγγραφέων της Ινδίας ο οποίος παλιότερα, το 2004, εκπροσώπησε τους Μαοϊκούς στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της πολιτείας Αντρα Πραντές. Μαζί του συνελήφθη κι ο γιος του κι άλλοι αγωνιστές της επαναστατικής Αριστεράς: ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων Βέρνον Γκονσάλβες, η συγγραφέας και δικηγόρος Αρούν Φερέιρα, ο δημοσιογράφος και ακτιβιστής Γκαουτάμ Ναβλάχα και ο συνδικαλιστής Σούδα Βαραντουάτζι. Όλοι διωκόμενοι σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο της UAPA.

Την ίδια στιγμή χιλιάδες αγωνιστές και πολιτικοί κρατούμενοι είναι αυτοί που σαπίζουν στα κρατητήρια και τις φυλακές σε άθλιες προφανώς συνθήκες. Με την κρίση του κυρίαρχου συστήματος να οξύνεται παγκοσμίως, οι κυρίαρχες τάξεις της Ινδίας και η κυβέρνηση Μόντι αντιμετωπίζουν μια βαθιά πολιτική κρίση, την οποία προσπαθούν να επιλύσουν ενισχύοντας τον Ινδο-Φασισμό. Αντιδημοκρατικοί και φασιστικοί νόμοι έχουν φτιαχτεί για να εδραιωθεί μια «νόμιμη νομιμότητα» για το κυνήγι των προοδευτικών, αντι-ιμπεριαλιστικών και επαναστατικών δυνάμεων. 10000 πολιτικοί κρατούμενοι σαπίζουν στις φυλακές του ινδικού κράτους, με τους περισσότερους να κρατούνται χωρίς κατηγορίες και χωρίς δικαιώματα. Ο Καθηγητής Σαϊμπάμπα όχι μόνο έχει γίνει σύμβολο αντίστασης της κύριας δύναμης της επανάστασης στην Ινδία, των αγροτών και του δίκαιου αγώνα τους, αλλά και ένας σημαντικός εμπνευστής για τον αγώνα των εργαζομένων, στην προσπάθεια τους να συντρίψουν τη δύναμη των ξένων επενδυτών, τις αντεργατικές πολιτικές των κυβερνώντων. Όμως το ινδικό κράτος δεν φυλακίζει απλά ανθρώπους, θέλει να τους εξοντώσει. Σχεδόν 2.000 πολιτικοί κρατούμενοι έχουν δολοφονηθεί στις Ινδικές φυλακές τα τελευταία 20 χρόνια: Μέσα από βασανιστήρια, άθλιες συνθήκες κράτησης ή άρνησης ιατρικής φροντίδας.

Το ινδικό κράτος από παλιά ήταν πολύ απάνθρωπο και βάρβαρο, ιδίως μετά την έναρξη της διακυβέρνησης από το βραχμανιστικό ινδουιστικό φασιστικό Λαϊκό κόμμα (BJP) έναντι όλων των δημοκρατικών κινημάτων, των μαχόμενων οργανώσεων, καθώς και των επαναστατών πολιτικών κρατουμένων. Πέραν αυτών, διάκειται ενάντια στις θρησκευτικές μειονότητες, ακτιβιστές των κινημάτων των Νταλίτ, αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επαναστάτες, προοδευτικούς, δημοκράτες, κοσμικούς, φοιτητές και νεολαία, δασκάλους, πατριώτες, διανοούμενους, ποιητές, καλλιτέχνες, συγγραφείς, νομικούς, δημοσιογράφους, επιστήμονες, διάφορους κοινωνικούς αγωνιστές, αγωνιστές του εργατικού και του αγροτικού κινήματος, των κινημάτων ενάντια στις εκτοπίσεις και τα κινήματα των εθνοτήτων.

Έχει καταστεί κανονικότητα η δημιουργία μόνιμων ελέγχων με τη χρήση διαβόητων υπηρεσιών πληροφοριών όπως η Ν.Ι.Α., έχοντας στα χέρια τον φασιστικό UAPA, βάζοντας παράνομο εξοπλισμό στα σπίτια και κατασκευάζοντας ψεύτικα στοιχεία, που έπειτα κατάσχονται από τα σπίτια των αγωνιστών, εισάγοντας κατάλληλο λογισμικό, όπως το (γνωστό και σε εμάς) Pegasus, στους υπολογιστές ώστε να κατασκευάζονται υποθέσεις συνωμοσίας και τροποποιώντας τον UAPA με ακόμα πιο ωμές πρόνοιες, σαφώς και με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών.

Όλη αυτή η προσπάθεια προπαγάνδας από πλευράς συστήματος περί «τρομοκρατίας» και «αριστερού εξτρεμισμού» που αποτελεί κίνδυνο για την εγχώρια ασφάλεια και ευθύνεται για όλα τα δεινά του ινδικού λαού, συνδέεται με την προσπάθειά του να βρει εχθρούς για να μη στραφεί ο λαός εναντίον τους! Για να μην του καταλογιστούν οι εγκληματικές ευθύνες που του αναλογούν!

Κατά καιρούς έχουν γίνει διάφορες δράσεις τόσο από την πλευρά του Μαοϊκού ΚΚΙ, όσο και από πλήθος αλληλέγγυου κόσμου για να πάψουν οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στα κολαστήρια, για να πάψουν οι άδικες και κατασκευασμένες κατηγορίες, οι διώξεις αγωνιστών και διανοούμενων, όπως ο Saibaba, για να καταργηθεί ο άδικος για αυτούς αντιτρομοκρατικός νόμος UAPA, για να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι.

Για την υπόθεση του Saibaba, πλήθος διανοούμενων και ακτιβιστών έχουν ενώσει τη φωνή τους απαιτώντας την άμεση αθώωσή του από όλες τις κατηγορίες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον ποιητή (και επίσης διωκόμενο) Βαραβάρα Ράο, την συγγραφέα Αρουντάτι Ρόι και άλλους. Πλήθος οργανώσεων στην Ευρώπη και τον κόσμο εκφράζουν τα ίδια αιτήματα.

Στη χώρα μας έχουν γίνει κατά καιρούς καμπάνιες και κινητοποιήσεις επί του θέματος και συνολικότερης αλληλεγγύης στους Ινδούς αγωνιστές. Από το 2009 και το 2010 που πραγματοποιήθηκαν παραστάσεις διαμαρτυρίας στην ινδική πρεσβεία στην Αθήνα εναντίωσης στην Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι, το 2018 με εκδήλωση στο Εκτός των Τειχών και κινητοποίηση πάλι στην πρεσβεία, στα πλαίσια διημέρου ενημέρωσης και κινητοποίησης με αφορμή τις μαζικές συλλήψεις τότε, μέχρι και σήμερα ο αγωνιστής GN Saibaba ακόμα δεν έχει δικαιωθεί.

Το κίνημα αλληλεγγύης στον καθηγητή GN Saibaba και στους υπόλοιπους φυλακισμένους αγωνιστές πρέπει να δυναμώσεις και να μεγαλώσει μέχρι την τελική δικαίωσή τους.

Όπως αναφέρει και ο ίδιος:

«Στη φυλακή μάθαινα για τις κινητοποιήσεις σ’ όλον τον κόσμο που απαιτούσαν την απόλυση μου από τη φυλακή. Αυτό μου έδινε πνευματική δύναμη και θέληση να αντέξω και να αντιπαλέψω τις εχθρικές και απάνθρωπες συνθήκες της φυλακής. Δεν γνωρίζω προσωπικά πολλούς από όσους στάθηκαν δίπλα μου και διαμαρτυρήθηκαν για την παραβίαση των δημοκρατικών μου δικαιωμάτων. Αισθάνομαι ταπεινότητα απέναντι τους και είμαι πραγματικά ευγνώμων για αυτήν την πλατιά υποστήριξη».

 

………….

Θα ξεκινήσω διαβάζοντάς το τελευταίο απόσπασμα ενός άρθρου της εφημερίδας The Indian Express που γράφτηκε πριν λίγες μέρες στις 30 Οκτωβρίου από γνωστό βουλευτή του κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος της Ινδίας.

Οι κατηγορίες κατά του Saibaba και των άλλων κατηγορουμένων δεν αφορούν απλώς τη συμμετοχή ή την αλληλεπίδραση με απαγορευμένες τρομοκρατικές οργανώσεις- το αρμόδιο δικαστήριο διαπίστωσε ότι εργάζονταν, υποστήριζαν και συνωμοτούσαν τρομοκρατικές δραστηριότητες Ναξαλίτικου τύπου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τρομοκρατία ή ο Ναξαλισμός έχει αντίκτυπο όχι μόνο στην εθνική ακεραιότητα αλλά και στην κοινωνία. Εκμεταλλεύεται την αδυναμία των νέων και των φτωχών, δίνοντάς τους συχνά την “επιλογή” μεταξύ της εγγραφής στους Ναξάλίτες ή του θανάτου. Πρόκειται για μια ιδεολογία που έχει αφαιρέσει περισσότερες ινδικές ζωές τις τελευταίες δύο δεκαετίες από οποιαδήποτε άλλη μορφή τρομοκρατίας (συμπεριλαμβανομένης και αυτής που προέρχεται από την άλλη πλευρά των συνόρων). Επιδιώκει να δηλητηριάσει το δισκοπότηρο από το οποίο πίνει, αντικαθιστώντας τη συνταγματική τάξη που δημιουργήθηκε για την εγκαθίδρυση μιας ελεύθερης και δημοκρατικής Ινδίας που επιθυμούν οι απολογητές της. Λαχταρά μια “επανάσταση” για να εγκαθιδρύσει τη δική της παραπλανητική εκδοχή ενός κομμουνιστικού κράτους και επιδιώκει να υπονομεύσει την προστασία και την αντοχή του φιλελεύθερου κόσμου, ενώ διακινδυνεύει τις ελευθερίες του ευρύτερου πληθυσμού. Αν πιστέψει κανείς τις αναφορές, έχουν διεισδύσει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και οι “Ναξάλίτες των πόλεων” δεν είναι απλώς μια προσβολή στη ρητορική μας αλλά μια πραγματικότητα εθνικής ασφάλειας. Οι συμπαθούντες τους είναι, δυστυχώς, παρόντες σε κάθε θεσμό.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι ενδεικτικό της αντίληψης που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι κυβερνώντες στην ινδική κοινωνία για όσους σήμερα είναι φυλακισμένοι για τις πολιτικές τους απόψεις αλλά και για το Μαοϊκό κίνημα στην Ινδία. Μέσα σε λίγες γραμμές βρίσκουμε γνώριμα επιχειρήματα αντικομουνιστικής και ακροδεξιάς ρητορικής τα οποία πάρα την μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει ενοποιούν τους πολιτικούς εκπροσώπους του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος οπού γης. Έτσι λοιπόν εκτός από το προφανές του άρθρου και του αρθρογράφου να υπερασπιστούν την φυλάκιση του Καθηγητή Saibaba και να συνεχίσει να αναπαράγει το αφήγημα του ότι έχει σχέση με το παράνομο ΚΚΙ (Μ), χωρίς να έχει βέβαια συμμετάσχει ποτέ σε καμία βίαια πράξη, είναι φανερή όλη η συστημική αντίληψη που θέλει όποια φωνή διεκδικεί και παλεύει ενάντια στην εκμετάλλευση να είναι κατά της ενιαιότητας και υπέρ του διχασμού. Οι Μαοϊκοί στην Ινδία είναι η πιο αιμοβόρα απειλή όπως πληροφορούμαστε ή όπως είχε ειπωθεί παλιότερα ο νο1 δημόσιος κίνδυνός, πιο επικίνδυνοι και από την τρομοκρατία που έρχεται εκτός συνόρων και όποιος έχει σχέση μαζί τους πρέπει προφανώς κατά τον γράφοντα να φυλακίζεται μέχρι να εξοντωθεί, γιατί πολύ απλά τολμάει να αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια της συνταγματικής τάξης και να παλεύει για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Βέβαια σε όλη την τρομο-υστερία που προσπαθεί το Λαϊκό κόμμα και το Ινδικό κράτος να καθιερώσει, πέφτει σε λάθη και δημιουργεί τους όρους πάνω στους οποίους πατάνε οι αντιδράσεις των χαμηλών καστών, των καταπιεσμένων αγροτών και εργατών, οι χιλιάδες βιασμένες γυναίκες από τα φασιστικά πογκρόμ, οι εκατομμύρια φτωχοί της Ινδίας που ζούνε στο περιθώριο σε ακραίες συνθήκες εξαθλίωσης.

Το παραπάνω απόσπασμα δεν επιλέχτηκε τυχαία. Τα αντικομουνιστικά του επιχειρήματα είναι διαχρονικά και παγκόσμια. Όσοι στρατολογούνται από τους Ναξαλίτες Μαοϊκούς το κάνουν όπως μαθαίνουμε από τον Ινδό βουλευτή γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από τον θάνατο, όπως όλοι οι κομμουνιστές οι Μαοϊκοί είναι αιμοβόροι και υπεύθυνοι για χιλιάδες θανάτους και έχουν καταφέρει να διεισδύσουν και παρεισφρήσουν σε κάθε θεσμό. Αυτή η τρόμο- υστερία και τα πομπώδη ψέματα για τον αγώνα των κομμουνιστών της Ινδίας είναι αναγκαία για να δικαιολογηθεί μια μόνιμη κατάσταση έκτακτής ανάγκης που πρέπει να έχει το Ινδικό κράτος και οι κυβερνώντες, με άνεση παραβίασης αρκετών βασικών αστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, για να τον διαφυλάξει από τον Νο1 δημόσιο κίνδυνο, τους Ναξαλίτες και όποιον αντιδρά στην πολιτική του Προέδρου Μοντι και του Φασιστικού Ινδουιστικού Λαϊκού Κόμματος.

Τα μέλη του ΚΚΙ (Μ) ευρύτερα γνωστοί ως ναξαλίτες είναι οι συνεχιστές της μεγαλειώδους εξέγερσης των ιθαγενών αγροτών του Ναξαλμπάρι το 1967 και που από τότε διεξάγουν ένοπλή πάλη ενάντια στο καταπιεστικό Ινδικό κράτος το οποίο πλουτίζει στις πλάτες των ιθαγενών ξεπουλώντας τη γη τους και καταστρέφοντας τους φυσικούς πόρους. Οι έντονες κοινωνικές αντιθέσεις στην Ινδία όπου το 68,8 % του πληθυσμού ζει με κάτω από 2 δολάρια τη μέρα και ο πληθυσμός αγγίζει το 1,4 δις έχουν τις ρίζες του στην ταξική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και του λαού από την αστική τάξη και τον Ιμπεριαλισμό αλλά και στο κοινωνικό σύστημα των καστών το οποίο χρησιμοποιείται από τις άρχουσες τάξεις και σαν ιδεολογία για να καταπιέζει όλες τις άλλες τάξεις και να καταστέλλει τις αντιδράσεις τους. Με βάση αυτό το σύστημα αναπαράγεται η εξαθλίωση τεράστιου κομματιού του Ινδικού λαού το οποίο πέρα από την φτώχεια γαλουχεί στον σκοταδισμό τη μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό φανατισμό μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, σαν δικλείδα ασφαλείας για να μην ενοποιηθεί και αντιδράσει ο λαός στις ανώτερες κάστες και τάξεις. Όλη αυτή η κατάσταση δεν έχει μείνει αναπάντητη το ΚΚΙ(Μ) και τις διάφορες αριστερές δημοκρατικές οργανώσεις που παλεύουν ενεργά ενάντια στην πολιτική του Μόντι και του Λαϊκού κόμματος αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Η λεγόμενη ανάπτυξη που φέρνει η κυβέρνηση Μόντι έχει αιματηρές συνέπειες για τον Ινδικό λαό ένα απλό και συχνό παράδειγμα είναι το ζήτημα των εξορύξεων. Το Ινδικό κράτος και οι κυβερνήσεις των εκάστοτε κρατιδίων ξεπουλάνε συχνά περιοχές με ορυκτό πλούτο στους Ιμπεριαλιστές και εκτοπίζουν πληθυσμούς ολόκληρους και καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα της περιοχής. Για να γίνει αυτό πληρώνουν ιδιωτικούς στρατούς και συμμορίες οι οποίοι σκοτώνουν, βασανίζουν, βιάζουν και κάνουν πλιάτσικο στις ιδιοκτησίες του λαού. Οι μόνοι που αντιστέκονται σθεναρά και απαντάνε στην κρατική και παρακρατική βία είναι οι Μαοϊκοί αντάρτες οι οποίοι οργανώνουν τον κόσμο και προσπαθούν να βοηθήσουν να αντισταθεί.

Το Ινδικό κράτος μπροστά σε αυτή την κατάσταση χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να καταστείλει και να ποδηγετήσει τους διάφορους αγώνες που ξεσπάνε. Μόνιμος στόχος η φυσική εξόντωση των πρωτοπόρων στοιχείων που βγαίνουν μπροστά στις λαϊκές κινητοποιήσεις με τη χρυσή ένοπλων δυνάμεων και φασιστικών μεθόδων ή η παράνομη σύλληψη και φυλάκισή τους με στημένες κατηγορίες, στημένα αποδεικτικά στοιχεία από την αστυνομία, ψευδομαρτυρίες από αστυνομικούς και δίκες παρωδίες στημένες από το αστικό κράτος. Παράλληλα όμως είναι ελαστικό και κάνει χάρες στα δικά του παιδία. Την ίδια ώρα που αρνείται το ανώτατο δικαστήριο την απελευθέρωση του Saibaba αφήνει ελεύθερους τους ισόβια φυλακισμένους βιαστές της Μπιλκίς Μπάνο και δολοφόνους 14 ανθρώπων στην Γκουτζαρατ κατά τη διάρκεια αντι-μουσουλμανικού πογκρόμ το οποίο έγινε με την ανοχή της κυβέρνησης και στοίχισε τη ζωή σε 2000 Μουσουλμάνους.

Κα αν η Μουσουλμανική μειονότητα είναι ένας μόνιμος στόχος του Ινδικού κράτους το οποίο κλείνει τα μάτια μπροστά στην σφαγή της και αρκετά επιφανή στελέχη του είναι μόνιμοι θιασώτες αντιμουσουλμανικής και ακραίας ρητορείας μίσους, γίνεται φανερό με την υπόθεση του Κασμίρ ότι η τακτική της διάλυσης κάθε αντίστασης και αντίδρασης δεν έχει σαν στόχο τους Μαοϊκούς αλλά όλο τον λαό. Το Κασμίρ που βρίσκεται στην βορειοδυτική Ινδία και είναι αυτόνομη περιοχή η οποία διεκδικείται από την Ινδία το Πακιστάν και την Κίνα. Το 2019 η Ινδία με απόφαση του Μόντι αναίρεσέ την αυτονομία του Κασμίρ και τη χώρισαν σε 2 ομοσπονδιακά διοικούμενα εδάφη. Για να το κάνει αυτό πρώτα χτύπησε και φυλάκισε τους ακτιβιστές των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων του Κασμίρ και τους πρωτοπόρους αγωνιστές που διεκδικούσαν αυτονομία και στη συνέχεια προχώρησε στην ανοιχτή καταστολή των διαδηλώσεων στο Κασμίρ και την προσάρτησή του.

Η φυλάκιση και εξόντωση των αγωνιστών είναι πάγια τακτική της Ινδικής δημοκρατίας. Θα διαβάσουμε ένα απόσπασμα για το συγκεκριμένο ζήτημα από την πρόσφατη συνέντευξη του Nambala Keshava Rao, ΓΓ του ΚΚ Ινδίας Μαοϊκού που μεταφράστηκε από τη σελίδα parapoda (εδώ).

Αυτό είναι το κράτος που οδήγησε στο θάνατο τον 85χρονο πατήρ Σταν Σουάμι, έναν αγωνιστή για τα δικαιώματα των ιθαγενών, που τον ενέπλεξε στην υπόθεση Μπίμα Κορέγκαον και του αρνήθηκε ακόμα και ένα καλαμάκι ώστε να μπορεί να πίνει νερό, αφού δεν μπορούσε, και μη επιτρέποντας την παροχή σε αυτόν των ελάχιστων ιατρικών υπηρεσιών. Εκτός από τον επαναστάτη ποιητή Βάραβαρα Ράο, ο οποίος είναι σοβαρά άρρωστος και σε προχωρημένη ηλικία, και την κοινωνική ακτιβίστρια Σούντα Μπαραντουάτζ, που χορηγήθηκε αναστολή υπό όρους ή επιβλήθηκε κατ’ οίκον περιορισμός με τους πλέον αυστηρούς όρους, οι υπόλοιπο ρεύουν στις φυλακές για πάνω από 4 χρόνια. Στον κατά 90% ανάπηρο σ. Σαϊμπάμπα, καθηγητή Αγγλικής στο Κολέγιο Ραμ Λαλ Ανάντ στο Πανεπιστήμιο του Δελχί δεν επιτρέπεται η παροχή των στοιχειωδέστερων διευκολύνσεων όπως ένα αναπηρικό καροτσάκι….

Η 61χρονη σ. Ναρμάντα, μέλος της Γραμματείας της Επιτροπής Ειδικής Ζώνης Νταντακαράνυα του κόμματος και καθοδηγήτρια του γυναικείου κινήματος της Νταντακαράνυα συνελήφθη το 2019, όταν πήγαινε να υποβληθεί σε θεραπεία για προχωρημένο στάδιο καρκίνου. Την έβαλαν στις φυλακές της Βομβάης και της αρνήθηκαν την αποθεραπεία. Τελικά, χρειάστηκε να περιμένει για το θάνατό της σε ένα κέντρο ανιάτων. Ο σύντροφός της, σ. Κιράν, επίσης μπήκε στη φυλακή στην πόλη, όμως δεν του επιτράπηκε να τη συναντήσει κατά τις τελευταίες της στιγμές. Παρότι το δικαστήριο το επέτρεψε, οι αρχές των φυλακών συνειδητά τον άφησαν να τη δει μόνο μετά το θάνατό της.

Γηραιότερα μέλη της ΚΕ, όπως οι σ. Μπάρουν, Τάπας, Βίτζει, Τσιντάν έγιναν μάρτυρες σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την απελευθέρωσή τους, καθώς δεν τους παρέχονταν τα απαραίτητα κατά την παρατεταμένη φυλάκισή τους. Οι σ. Σούμιτ (Αμιτάμπ Μπάγκτσι) και Ασούτος, μέλη της ΚΕ, είναι στη φυλακή για πάνω από μια 10ετία. Το μέλος του ΠΓ, ο 76χρονος σ. Κισάντα, από τη γενιά του Ναξαλμπάρι, υποφέρει από 5 είδη χρόνιων παθήσεων. Του αρνούνται την κατάλληλη θεραπεία και θέλουν να τον δολοφονήσουν εντός της φυλακής. Η σ. Σίλα συνελήφθη μαζί του, ενώ πήγαινε για αποθεραπεία για 4 είδη χρόνιων παθήσεων, και επίσης της φόρτωσαν ψεύτικες υποθέσεις και τη φυλάκισαν. Ο σ. Βίτζεϊ (Μπ. Τζ. Κρισναμούρτι), ο γραμματέας της Επιτροπής Ειδικής Ζώνης Δυτικών Γκατ, ηλικιωμένος, μέλος της ΚΕ σ. Καντσάν (Αρούν Κουμάρ Μπατατσαρία), το μέλος της ΚΕ σ. Τζασπάλ (Βίτζεϊ Κουμάρ Άρυα) είναι στη φυλακή και υποβάλλονται σε βασανιστήρια. O 71χρονος σ. Καντσάν πάσχει από διάφορες χρόνιες παθήσεις, όμως του αρνούνται την αποθεραπεία. Όλοι, ωστόσο, οι σύντροφοι κρατούν ψηλά την Κόκκινη Σημαία στις φυλακές.

Σταματάμε το απόσπασμα εδώ γιατί οι φυλακισμένοι και δολοφονημένοι είναι αναρίθμητοι και παρόλαυτα πεισματικά εξακολουθούν να υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες και διεκδικήσεις στην Ινδία και να ανδυκνείωνται συνέχεια καινούργιοι αγωνιστές και πρωτοπόρα στελέχη. Αυτή η κατάσταση η οποία γεννά και τροφοδοτεί αντιστάσεις έχει δυσκολέψει το Ινδικό κράτος το οποίο πλέον στοχευμένα προσπαθεί να φυλακίσει και εξοντώσει τη διανόηση και τα καθοδηγητικά στελέχη των αγώνων. Με το κυνήγι πλέον των Ναξαλιτών των πόλεων όπως τους αποκαλεί το σύστημα μετα την στημένη υπόθεση Μπίρμα Κορεαγκόν, έχει φυλακίσει πολλούς διανοούμενους, δημοσιογράφους καθηγητές πανεπιστημίων όπως και ο Σαιμπάμπα με την κατηγορία ότι έχουν σχέσεις με τους Μαοϊκούς Ναξαλίτες. Στην απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου για μη απελευθέρωση του Saibaba ο γενικός εισαγγελέας είναι αποκαλυπτικός : Σήμερα υπάρχει μια τάση από τους ναξαλίτες των πόλεων που ζητούν κατ’ οίκον περιορισμό, αλλά όλα μπορούν να γίνουν από το σπίτι. Αυτός ο κατ’ οίκον περιορισμός δε μπορεί να αποτελεί επιλογή. Για τους τρομοκράτες ή τους μαοϊκούς ο εγκέφαλος είναι το παν. Στοχεύουν τη διανόηση και τους αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στα αστικά κέντρα για να περιορίσουν την εξάπλωσή των ιδεών τους στις πόλεις τα πανεπιστήμια τα εργοστάσια, τις γειτονιές. Το κράτος λειτουργεί στοχευμένα και γιαυτό δεν παραιτείται από αυτή την υπόθεση ευκολά. Εργαλειοποιώντας όμως τον φόβο για τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία και κατηγορώντας κάθε πολιτικό αντίπαλο σαν Μαοϊκό η συμπαθώντα τους, ανοίγει μέτωπα ακόμα και σε αντιπολιτευτικές μερίδες του κέντρου οι οποίες δεν νοιώθουν άνετα να βλέπουν να συσσωρεύεται τόση εξουσία στο Λαϊκό Κόμμα. Παράλληλα η κοινωνική οργή διογκώνεται και ο λαός αντιδρά απέναντι σε αυτή την παρατεταμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η διαδικασία της φασισιστικοποίσης έχει κάνει σημαντικά βήματα στην Ινδία και το επίπεδο απάντησης προφανώς είναι διαφορετικό από αυτό στη χώρα μας. Αν από τη μία είναι οι πολιτικοί κρατούμενοί και το σχέδιο εξόντωσής τους από την άλλη όπως είπαμε και στην αρχή ότι το κράτος προχωρά στη φυσική εξόντωσή των αγωνιστών με συμμορίες στρατό, παραστρατιωτικές ομάδες, drone και ότι άλλο έχει στο οπλοστάσιο του. Ο αγώνας για την απελευθέρωση και τη ζωή των πολιτικών κρατουμένων στην Ινδία είναι παράλληλος με τον αγώνα ενάντια εντεινόμενη επίθεση της βραχμανιστικής-ινδουιστικής φασιστικής κυβέρνησης Μόντι, ενάντια στον καπιταλισμό και τον Ιμπεριαλισμό. Το κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων όπως ο καθηγητής Saibaba πρέπει να δυναμώσει και να αντιταχθεί στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις του ανώτατου δικαστηρίου. Η διεθνής αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.