Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βασίλης Σαμαράς καταπιάνεται με την Ουκρανία και το κομβικό ρόλο της στην μετα-σοβιετική αντιπαράθεση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με την Ρωσία. Πολλά χρόνια νωρίτερα, σε ανύποπτο χρόνο, είχε γράψει για την γεωπολιτική σημασία της Ουκρανίας στα επιθετικά σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού αλλά και για τις φιλοδοξίες της Μόσχας για την προσέλκυση της στην στρατηγική επιρροή της. Είχε μάλιστα προφητικά επισημάνει πως η αναμέτρηση με επίδικο την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα αποκτήσει κεντρικό χαρακτήρα, θα είναι σκληρή και επικίνδυνη.

Με το νέο βιβλίο «Ουκρανία. Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε χθες δεν θα τελειώσει αύριο» που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις «Εκτός των τειχών» επιχειρεί μια αναδρομή στις απαρχές της πολεμικής σύγκρουσης και στα σημαντικότερα γεγονότα της περιόδου μετά τις ανατροπές και την κατάρρευση του λεγομένου «υπαρκτού σοσιαλισμού» στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αναφέρεται στη ιστορική ευκαιρία που παρουσιάστηκε για τις ΗΠΑ και τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ για μια άνευ προηγουμένου επιθετική πολιτική απέναντι στη περιοχή της ανατολικής Ευρώπης που παλιότερα συνιστούσε το «Ανατολικό Μπλοκ» και στα κράτη που προέκυψαν από τον κατακερματισμό της Σοβιετικής Ένωσης και φυσικά στην ίδια τη Ρωσία. Έτσι σε όλο το διάστημα των τελευταίων 30 χρόνων έχουμε την επέκταση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Ανατολή και την περικύκλωση και περίσφιξη της Ρωσίας. Μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης που αν και βρέθηκε σε φάση υποχώρησης, εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος ανταγωνιστής των ΗΠΑ, αφού το πυρηνικό της οπλοστάσιο παραμένει στο ακέραιο και είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να τις πλήξει μέσα στο έδαφός τους. Μιας Ρωσίας που μετά την εκλογή του Πούτιν στην εξουσία, σταθεροποίησε τον περίγυρό της και άρχισε μια πορεία ανάκαμψης θέτοντας σοβαρά προβλήματα στις ΗΠΑ.

Κομβικό κράτος στην 30χρονη αυτή επιθετική πολιτική της Δύσης ήταν η Ουκρανία. Στο βιβλίο περιγράφονται και ερμηνεύονται τα γεγονότα στη χώρα αυτή, με τις εναλλαγές στις κυβερνήσεις μεταξύ των φιλοδυτικών και φιλορωσικών δυνάμεων μέχρι το 2014 που κατέληξαν στο πραξικόπημα της πλατείας Μεϊντάν. Τα γεγονότα που ακολούθησαν αναφέρονται αρκετά αναλυτικά για να κατανοήσουμε πλήρως τη ρωσική αντίδραση και την έναρξη της ρωσικής επέμβασης. Η ανάδειξη των νεοναζιστικών δυνάμεων στην εξουσία της Ουκρανίας με την πλήρη στήριξη της Δύσης, το καθεστώς τρόμου που επέβαλε ο ουκρανικός στρατός και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις στην ανατολική Ουκρανία (τις περιοχές με πληθυσμό ρωσικής καταγωγής) καθώς και το εγχείρημα της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ που λειτούργησε ως θρυαλλίδα, εξηγούνται αναλυτικά και απαντούν στο γιατί υπήρξε αυτή η αντίδραση του ρώσικου ιμπεριαλισμού το Φλεβάρη του 2022.

Στη συνέχεια ο συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει τις πολιτικές συνέπειες των στρατιωτικών εξελίξεων του τελευταίου επταμηνου, να κάνει μια εκτίμηση των στόχων της κάθε πλευράς και να αποσαφηνίσει τα «γκρίζα» σημεία της παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ που επιδέχονται πολλών ερμηνειών.

Επίσης κάνει μια προσπάθεια να αναδείξει τις επιδιώξεις όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που εμπλέκονται στον πόλεμο (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, Κίνα) καθώς και ανίχνευσης των συμμαχιών που βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της διαμόρφωσης.

Ως παράρτημα του βιβλίου έχει προστεθεί το άρθρο για την επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν και τις συνέπειες που ενδέχεται να προκύψουν από τέτοιες προκλητικές ενέργειες των ΗΠΑ είχε δημοσιευθεί στην «Πρ.Σημαία».

Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί γιατί αποτελεί μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια παράθεσης όλων των δεδομένων (ιστορικών, πολιτικών κλπ) για την καλύτερη κατανόηση του νέου πολέμου που όπως αναφέρει και ο τίτλος «δεν θα τελειώσει αύριο» και που απειλεί τους λαούς με γενικευμένη σύρραξη.

Σ.Σ.

Προλεταριακή Σημαία