Αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος ενεργοποιούν, εκ των πραγμάτων, το γυναικείο ζήτημα καθώς προσπαθεί να ενσωματώσει και να σβήσει την ταξική του διάσταση. Η υποχώρηση του εργατικού κινήματος έχει ως αποτέλεσμα να μη δίνονται απαντήσεις στις γυναίκες από την ταξική πλευρά και έτσι μπορεί να τις κατευθύνει σε ανέξοδα για το σύστημα μονοπάτια.

Ελλείψει αντιπάλου, το σύστημα καταφέρνει να καλύπτει τα ίχνη του. Πατώντας πάνω στην αύξηση της βίας σε βάρος των γυναικών, για την οποία φέρει ακέραια την ευθύνη, πλασάρει την τοξική αστική ιδεολογία του με επιτυχία.