Η έκδοση του τεύχους 22 της Αντίθεσης γίνεται σε μια περίοδο που ο κόσμος συνταράσσεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε βαθμό τέτοιο που δεν είχε φτάσει για δεκαετίες.

Παράλληλα, και στην τροχιά που καθορίζουν οι αντιθέσεις αυτές, η επίθεση του συστήματος ενάντια στα δικαιώματα των εργαζόμενων στη χώρα μας οξύνεται ολοένα.

Στις συνθήκες αυτές οι απαιτήσεις για το κίνημα μεγαλώνουν. Είναι αναγκαία η συζήτηση για τον χαρακτήρα των αντιθέσεων και της επίθεσης, για την ερμηνεία των σύνθετων και επικίνδυνων εξελίξεων. Είναι, όμως, εξίσου αναγκαία η συζήτηση για το ίδιο το κίνημα, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του, η αντιπαράθεση με τις απόψεις που εμποδίζουν την ανάπτυξή του, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο λαός έχει τη διάθεση να αγωνιστεί, όπως έχουν δείξει οι μαζικές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, με αποκορύφωμα την μεγάλη απεργία στις 28 του περασμένου Φλεβάρη.

Σε αυτή τη συζήτηση θέλει να συμβάλλει το νέο τεύχος της Αντίθεσης, το οποίο ξεκινά με δυο κείμενα σχετικά με τους εργαζόμενους και το κίνημά τους. Tο πρώτο είναι μια αναλυτική τοποθέτηση της Ταξικής Πορείας για τον νέο νόμο για τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που αναδεικνύει τις εχθρικές προς τους εργαζόμενους ρυθμίσεις που περιλαμβάνει. Ενώ το δεύτερο, του Πάνου Χουντή, αντιπαρατίθεται στις απόψεις και πρακτικές του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στα σωματεία.

Ακολουθεί ένα κείμενο από τον Βασίλη Σαμαρά, στο πρώτο μέρος του οποίου αναλύει την κατάσταση στον κόσμο, ενώ στο δεύτερο τα ζητήματα που απασχολούν το κίνημα και αναζητούν απαντήσεις απαλλαγμένες από κάθε ρεφορμισμό.

Ο Δημήτρης Μάνος επιχειρεί μια πρώτη προσέγγιση στο ζήτημα της τεχνητής νοημοσύνης για την οποία τόσος λόγος γίνεται τελευταία.

Και τέλος, ο Δημήτρης Παυλίδης παρουσιάζει και σχολιάζει την μακροσκελή επιστολή που έστειλε ο Μολότοφ στην ΚΕ του ΚΚΣΕ το 1965, με αφορμή την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής».