Για τη θεατρική παράσταση “El Che” του Βασίλη Κυριάκου

«Πυροβόλησε δειλέ, απλά έναν άνθρωπο θα σκοτώσεις!». Αυτά ήταν, σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, τα τελευταία λόγια του Τσε προς τον πράκτορα της CIA Φέλιξ Ροντρίγκεζ και τον υπαξιωματικό Μάριο Τεράν που τελικά τον εκτέλεσε, αφού τον καταδίωξε μαζί με τον βολιβιανό στρατό στις 9 Οκτωβρίου του 1967.

Μ΄ αυτά τα λόγια ανοίγει και η παράσταση EL CHE που παρακολουθήσαμε την Κυριακή στο βιβλιοπωλείο ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ και πραγματικά μας συγκίνησε. Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόλογο σε κείμενο και ερμηνεία από τον Βασίλη Κυριάκου, νεαρό ταλαντούχο ηθοποιό και όχι μόνο.

Η εκτέλεση του Τσε γέννησε έναν μύθο. Κι όπως έλεγε και ένα σύνθημα σε έναν τοίχο κοντά στον τάφο του στη Βολιβία -πριν η σωρός του μεταφερθεί στην Κούβα- «Τσε – τόσο ζωντανός όσο ποτέ». Αυτή είναι και μια από τις κεντρικές ιδέες γύρω από τις οποίες ο Βασίλης αρθρώνει το έργο του. Μέσα στα ονόματα των τοποθεσιών που επισκέφθηκε, εκείνους που τον συνόδευαν στον αγώνα του και στα ιστορικά γεγονότα στα οποία συμμετείχε, επιχειρεί να προσεγγίσει και να φωτίσει την ουσία αυτού που έκανε τον Τσε αθάνατο. Και με τα δικά του λόγια:

Να είμαστε ρεαλιστές, να επιζητούμε το αδύνατο..

Yo vivo…
Σε κάνανε στάμπα.
Σε ράψανε μπλούζα.
Σε κάνανε σώβρακο.
Ανάθεμα την μούρη σου ομορφόπαιδο γιατρέ.
Σε είπανε τυχοδιώκτη.
– Μα είμαι.
Σε αποκάλεσαν ρομαντικό.
– Μα είμαι.
Σε οικτίρανε ως ουτοπικό.
-Μα είμαι.
Σε κράξανε μποέμ, περιπλανώμενο και ασεβή.
-Ίσως και να είμαι.
Έχει όλες τις μικροαστικές παρεκκλίσεις.
Ανάθεμα τις ιδέες σου Αργεντίνε.
«Θέλω να με κατηγορήσετε όμως γι αυτό που είπα και έκανα ως μπαρμπούδο, γκουαχίρο,γκεριλλο και γι αυτή την λαδί στολή που φορούσα ως το τέλος.
Εμπρός δειλέ, δεν έχεις παρά να σκοτώσεις έναν άνθρωπο»

Το βιβλίο-παράσταση (εκδόσεις ΚΨΜ) προέκυψε μετά από έρευνα και μελέτη δύο ετών του συγγραφέα και ηθοποιού και μετράει ήδη μια πολύ πετυχημένη διαδρομή σε μικρούς κυρίως θεατρικούς και κοινωνικούς χώρους, όπως το βιβλιοπωλείο μας. Είναι αυτοί ακριβώς οι χώροι που αγαπά να παίζει ο Βασίλης.

Ο Βασίλης έχει άποψη, όχι μόνο για το θέατρο, αλλά και καθαρή αριστερή πολιτική ματιά. Λέει σε παλιότερη συνέντευξή του: …. «κατέληξα να κάνω το παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή είμαι ένα ατομικό μπουλούκι, αν θες να προσδιορίσουμε το τι είμαι, και να παίζω θέατρο κυρίως σε κοινωνικούς χώρους στην Ελλάδα. Δεν θέλω να δηλώνω ηθοποιός, θέλω όμως ετυμολογικά να φτιάχνω χαρακτήρα και να επηρεάζει τους συνανθρώπους μου, να τους προβληματίζει» ……… «αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του θεάτρου, όσα χρόνια και να περάσουν και όσο και να βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση. Ειδικά στις μέρες μας αυτός ο ρόλος πρέπει να εντρυφάται ακόμη περισσότερο»….. «πρώτα απ’ όλα εμείς που ασχολούμαστε με την τέχνη πρέπει να λέμε και κανένα «όχι». Να έχουμε αντιπρόταση όσον αφορά την τέχνη την οποία εμείς προτάσσουμε. Να μην υποτιμούμε την ποιότητα και τους εαυτούς μας. Να μην κάνουμε εκπτώσεις στα έργα στα οποία παίζουμε. Να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη».

Ευχαριστούμε το Βασίλη και τους συνεργάτες του για την ζωντανή και όμορφη παράστασή του, για την εμπειρία που μας χάρισε και το έναυσμα που μας έδωσε να ανατρέξουμε, να ξαναμελετήσουμε και να ερευνήσουμε ο καθείς για τον εαυτό του ένα από τα πιο φωτεινά επαναστατικά σύμβολα του αιώνα μας. Και αν συμφωνούμε ότι αυτός είναι ο σκοπός του θεάτρου, πραγματικά το πέτυχε.

Ακολουθεί βίντεο με αποσπάσματα από την παράσταση: