Μπορεί να διανύουμε μια ύφεση σε σχέση με την κορύφωση της πανδημίας, αλλά οι επιπτώσεις είναι βαριές πάνω μας, τόσο οι υγειονομικές όσο και οι κοινωνικές και πολιτικές.

Η νέα μας έκδοση επιχειρεί να ανασκοπήσει την εφιαλτική περίοδο που ζήσαμε -με επιφύλαξη για το τι ακολουθεί- και να τοποθετηθεί πέρα και απέναντι στις αστικές ερμηνείες και απαντήσεις.

Σύμφωνα με τις παραπάνω θεωρήσεις, μια τέτοια πανδημία αποτελεί ένα πανανθρώπινο-διαταξικό πρόβλημα, όπου άπαντες οφείλουν θυσίες για το ξεπέρασμά της. Δεν είναι, λοιπόν, άξιον απορίας πως, σε ένα τόσο «συλλογικό» πρόβλημα, η λύση που δίνεται από τους ιθύνοντες αποθεώνει την ατομική ευθύνη;

Στο συλλογικό αυτό τόμο, κεντρική ιδέα είναι ότι και αυτός ο παγκόσμιος εφιάλτης αποτελεί έκφραση των ανυπέρβλητων αντιφάσεων που διέπουν τη φύση και τη λογική του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Όλες οι αστικές θεωρήσεις υποκρύπτουν και εδώ συστηματικά τα ανταγωνιστικά συμφέροντα που ενυπάρχουν στα έγκατα των ταξικών κοινωνιών.

Στο βιβλίο κριτικάρεται το αφελές πολιτικά σχήμα, κατά το οποίο καλείται η «αγνή» επιστήμη να θριαμβεύσει έναντι της «διαπλεκόμενης», όπως επίσης το δίπολο «επιστήμη-πολιτική» που κυριάρχησε και στο ρεφορμιστικό λόγο.

Με την πεποίθηση ότι η απόλυτη αδιαφορία του καπιταλισμού για την υγεία και τη ζωή των λαών δεν αφορά μόνο κάποια μοντέλα κυβερνητικής διαχείρισης αλλά είναι σύμφυτη με το σύστημα αυτό, επανεξετάζοντας το πρόβλημα της πανδημίας, τις αιτίες και τους όρους εμφάνισης, την πορεία και τη διαχείρισή του, το συμπέρασμα προκύπτει κρυστάλλινα: το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι απόλυτα και ολοκληρωτικά ένοχο τόσο για την προέλευση και την εξέλιξή του, όσο και για την εγκληματική διαχείριση από μεριάς αστικών κυβερνήσεων όπου γης. Η ταξική προσέγγιση που διαπνέει τα κείμενα οδηγεί, επίσης, στο συμπέρασμα ότι καμιά «κανονικότητα» δεν πρόκειται να υπάρξει και ότι ο βαθμός παρέμβασης της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών θα κρίνει αποφασιστικά την πορεία των πραγμάτων και την αυριανή όψη του κόσμου…